Boodschappen

Elke moeder zal zich hierin herkennen: 
Boodschappen doen met een vervelend kind.

Elke moeder zal het ook minimaal 1 keer hebben meegemaakt.
Daar ben ik heilig van overtuigd!

Ook ik.
Of eigenlijk wel meerdere keren.
Met Thomas.
Hij zal een jaar zijn geweest.
Eerst was het even gillen. Om iets wat hij moest hebben.
Ik voelde de blikken in mijn rug...
Daarna werd het van kwaad tot erger.
Toen hij eens vanaf de auto tot aan de auto gegierd heeft, voelde ik me echt ellendig.
Op het moment dat we weer reden was het plotseling over...

Voor mij reden om het daarna te negeren.

Ik ben toen tot de ontdekking gekomen dat er 3 soorten mensen in de winkels lopen.

1: Oma's. Die maken het juist erger, door het krijsende kind hardop zielig te vinden.
"ach kind, heb jij zo veel verdriet? Is je mama niet lief voor je dan?"
Ik kan alleen maar verbaasd zijn bij zulke opmerkingen!

2: Moeders die de kinderen net het huis uit hebben, of mensen die nog helemaal geen kinderen hebben.
Die kunnen je heel venijnig aankijken! Op zo'n manier dat je wel door de grond wilt zakken... Terwijl je alleen maar je best doet!

3: De moeders die je begrijpen. Omdat ze misschien zelf die week nog zo boodschappen deden. 
Deze moeders knikken je bemoedigend toe: Je bent niet de enige, je kan het! Zet hem op!

Sinds deze ontdekking knik ik ook andere moeders bemoedigend toe. Of ik wens ze sterkte, die moeders met een vervelend kind.

Maar die tweede categorie, die is wel de ergste!
Als ze alleen kijken, dan gaat het nog.
Maar ik maakte ooit mee, dat een zo'n mevrouw hardop zei dat mijn manier toch niet zou werken!
Jaja, ze zei dit echt hardop!!
Ik wist niet wat me overkwam!
Ik was letterlijk met stomheid geslagen!
Dagen was ik erdoor van slag!
Dat iemand zoiets hardop durfde te zeggen. In een winkel nog wel!!

Na een paar dagen bedacht ik me, dat als zoiets weer zou gebeuren, ik Thomas (later Roan) uit het karretje zou halen en aan die bewuste mevrouw/meneer zou geven.
Met de mededeling dat die mevrouw/meneer het gelukkig beter weet en dat ik ze daarom samen veel plezier wens en nu zelf eerst rustig boodschappen ga doen.

Helaas heb ik sinds dat moment nog nooit weer een echt vervelend kind in een winkel meegemaakt...
En dat vind ik bijna jammer!