Jehova

Natuurlijk zijn er verschillende geloven.

Maar Jehova getuige, dat vind ik toch wel iets heel aparts hoor...

Vooral dat ze telkens aan mijn deur komen.

En eerlijk gezegd, vind ik dat ook nog behoorlijk irritant!

Ik hou er gewoon niet van, dat ze hun geloof mij willen aanpraten.

Dat doe ik ook niet met mijn christelijke levensovertuiging.
Want als ik ze vertel dat ik al naar de kerk ga en de bijbel lees, dan is dat de verkeerde...
Dat zeggen ze letterlijk! Dat vind ik best ver gaan...
Tenslotte zeg ik dat ook niet tegen deze mensen die ongevraagd aan mijn deur staan.

Misschien zou het nog niet eens zo irritant zijn als ze gewoon weer doorliepen na mijn nee.

Maar nee, ook al breken de kinderen achter mij, ons hele huis af, de Jehova getuige gaat rustig door met zijn verhaal. Met de nadruk op rustig.
Ohja, hij laat wel even weten dat hij hoort dat ik druk ben. Om vervolgens verder te gaan met zijn verhaal... (ziet u mijn opgetrokken wenkbrauw voor u?!) 

Eigenlijk zou ik hier mijn goede voornemen goed in praktijk kunnen brengen.
Assertiever worden.

Maar ja, die mensen doen ook maar datgene wat ze moeten doen...

Dus ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om te doen wat ik zo graag zou willen doen.

Bijvoorbeeld deze mensen afsnauwen. Of de deur tegen hun neus dicht gooien. Of gewoon heel duidelijk zeggen dat ik geen behoefte heb aan hun geloof, omdat ik me fijn voel bij mijn eigen geloof. (Jaja, ik weet echt dat deze laatste optie de beste en meest respectvolle is! Maar wanneer achter mij mijn kasten worden leeg getrokken, word ik heus wel een beetje kriegel...)

Dus, nu zit ik hier weer met zo'n boekje voor me...

Of ik wel even mijn eigen bijbel ernaast wil leggen, als ik hun boekje ga lezen...

Gelukkig is mijn jongste zoon gek op folders! 

Zo ook deze: alsjeblieft jongen, scheur maar lekker.

Ben ik toch iets van mijn frustratie kwijt!