Huishoudbeurs 2015

Het was in 2013 voor het eerst dat ik er kwam, de huishoudbeurs.
Ik heb me toen ook voorgenomen dat het ook de laatste keer zou zijn!

Maar he, ik ging dit jaar weer!
En ik had er nog zin in ook!
Misschien was het in ons voordeel dat de 9-maanden beurs nog niet geopend was.
Want voor mijn gevoel was het een stuk rustiger.

Misschien was het omdat ik nu voorbereid was op het ergste!
Of misschien was het gewoon omdat ik zelf een stuk rustiger was.
Of misschien kwam het omdat we al vrij snel in het gedeelte met de drankproeverij waren beland...

In elk geval kon ik die enorme drukte daar een heel stuk beter aan dan de vorige keer!
Ja, ik struikelde nog vrij standaard over iedere trolley.
En ja, ik struikelde ook nog over iedere kabel die er op de vloer lag.
Maar al die geluiden kon ik deze keer een stuk beter handelen dan de vorige keer.
En dat zijn nogal wat geluiden!
Stel je voor, een grote hal met duizenden kakelende vrouwen... 

Wat me wel opviel deze keer waren de verkopers.
Ik vond veel verkopers niet vriendelijk!
Misschien soms wel onbeschoft zelfs!
Opdringerig sowieso.
Ik snap best dat ze daar zijn om te verkopen. Maar ja, als nuchtere Groningse denk ik dan, kom met iets origineels. En niet met iets wat op elke hoek daar al verkocht wordt. Om vervolgens de niets vermoedende vrouwen met veel agressie over te willen halen.
En als je dan geen belang hebt bij de wimperverlengende mascara, dat je dan niet nog een schop na krijgt!
Sowieso zou ik mijn vraagtekens zetten bij wimperverlengende mascara, nadat ik het volgende gesprek opving:

Verkoopster: Mevrouw, zal ik de mascara bij u eens uit proberen? Het staat u zeker weten prachtig!
Mevrouw: Ik heb deze mascara al op!
Verkoopster: U hebt de wimperverlengende mascara al op??!!

Zegt wel genoeg lijkt mij.
Uiteraard kon ik een gniffel niet onderdrukken!

Zelfs Mari v/d Ven kon mij niet met een (enge) knipoog overhalen om dat bijzondere goedje voor in het haar te kopen...
Ik haakte af bij een laagje om je haar...

Maar zelfs dat vond ik grappig!
Wees eerlijk, een knipoog van iemand vol botox is toch ook grappig?!

Wie weet ga ik volgend jaar wel weer.
Dan zal ik in ieder geval zorgen dat ik zelf een trolley heb. Misschien is het ook wel grappig om te zien hoe anderen zich zeer doen aan jouw trolley!

Mijn huishouden

Geregeld zeggen mensen tegen me dat ik het altijd zo schoon en netjes in huis heb.
Dat is een compliment. Dat begrijp ik best.
Maar ondertussen maakt het wel dat ik nog beter mijn best ga doen...
Ik moet het van mezelf. Ik kan er niks aan doen...
Ja, ik ben zo iemand die niemand wil teleur stellen...
Stel je voor dat iemand teleur gesteld is omdat er wat oud papier op tafel ligt...

En ooit was het hier met gemak altijd netjes.
Lager er nooit vuile sokken van manlief op de grond in onze slaapkamer.
Lag er elke dag een schone vaatdoek op het aanrecht.
Minister Schippers zou trots op me zijn geweest!

Nu, 2 kinderen verder, en vergeet de rest niet, lukt het me niet meer...
Ondanks mijn eeuwige lijstjes en volgeschreven agenda.
Of ik moet tot de nachtelijke uurtjes doorwerken...
Maar ja, ik ben blij als ik 's avonds op de bank mag ploffen.
Dat ik even niet hoef op te letten en dat ik even mijn verstand op nul mag zetten.
Daarna is het lampje uit.

En meestal maak ik me hier niet zo druk om.
Ik hou mezelf voor dat ik midden in de tropen jaren zit.
Als Roan naar school gaat dan......

Maar soms vliegt alles me ineens aan!
Die ramen! Ik zie er niets meer door!
Dat aanrecht, er zitten nog net geen ratten op!
En die vloer... Uitglijden op het laminaat is dan niet mogelijk...

En op zo'n moment moet alles en iedereen wijken!
Dan ga ik als een bezetene poetsen!
Net zolang tot alles blinkt!
Tot de nachtelijke uurtjes minimaal werk ik dan door.
Daarna val ik tevreden, in een schoon bed, in slaap.
Zodat het hele proces weer van voren af aan kan beginnen.

Conflict

Mijn hele leven doe ik het al, conflicten uit de weg gaan.
Een enkele keer laat ik mijn stem horen.
Meestal is mijn man dan het bokje...

Maar waarom doe ik dat toch?
Waarom vind ik het zo moeilijk om gewoon nee te zeggen?
Zonder dat ik me daarna schuldig voel en mezelf afvraag of ik toch niet wat meer moeite had moeten doen...
Waarom ga ik niet gewoon in verweer als ik het niet eens ben met iemand...
Waarom zeg ik niets als iemand mijn verhaal of mening in twijfel trekt?!

Nog erger vind ik het, wanneer ik merk dat mensen gebruik maken van deze onzekerheid.
Dat ze me gewoon iets mede delen en niet iets overleggen.
Of zelf gewoon hard nee zeggen, wetende dat ik er toch niet tegen in zal gaan...
Of gewoon door me heen praten als ik mijn mening toch eens bij de ander wil duidelijk maken.

Stoor ik me hier lang aan, dan barst natuurlijk eens de bom.
Dan gooi ik ook alles eruit.
De oude koeien vliegen je dan om de oren!
En je kunt je maar beter bergen.

Daar maak ik voor dit jaar dan ook een mooi doel van.
Ik zal het niet meer zover laten komen.
Want ik weet natuurlijk best dat ik bij mezelf zal moeten beginnen om hier verandering in te brengen!
In ieder geval ga ik mijn best hier meer voor doen.
Ik zal eens wat vaker nee zeggen, en eens wat vaker mijn mening als waarheid laten meetellen.

Kinderkledingbeurs

2 Keer per jaar wordt er hier in het dorp een kinderkledingbeurs georganiseerd.
In het begin van mijn moeder-carrière vond ik het niet nodig hier heen te gaan.
Ik vond het vooral irritant, dat onze straat 6 keer per jaar bom vol auto's stond...
Maar toen ik een gastkindje kreeg waarvan de moeder in de organisatie zat, begon ik toch wel nieuwsgierig te worden.

Wat een wereld is dat zeg! 
Zoiets als je in films ziet, als er uitverkoop is.
Maar dan in een grote gymzaal.
Mensen verdringen elkaar, iedereen hoopt er het mooiste te vinden voor een klein prijsje.
Tussen al die, toch wel, smoezelige spullen.

En laten we eerlijk wezen, ik heb er ondertussen ook mooie kleding vandaan gehaald voor beide jongens.
Vooral bovenkleding.
Broeken voor jongens vanaf maat 86 kun je nagenoeg niet vinden.
Voor meisjes daarentegen genoeg.
Het is eigenlijk net als in een gewone kledingwinkel voor kinderen.
Gelukkig maakt het mijn kinderen niet zo heel veel uit wat ze aan moeten van mij. Nog niet althans. 
Waarschijnlijk is dat ook het probleem. Het begint al van jongs af aan. Vrouwen weten wat ze aan willen. Mannen maakt het weinig uit. Zolang het maar goed voelt.

Maar dat geluid daar!!
Ik heb zeker nog een dag suizende oren als ik daar ben geweest!
Over mijn hoofd niet gesproken...
Al die kwebbelende vrouwen, schreeuwende kinderen en dat dan in een gymzaal...
1 Les heb ik al geleerd: Ga nooit heen wanneer je al een wat zeurend gevoel in je hoofd hebt...

Maar belangrijkste blijft natuurlijk wel dat je er leuke kleding voor leuke prijzen kunt krijgen!
Het is niet voor niets een drukte van belang daar.
En dat 3 keer in een week, 2 keer per jaar.
Misschien moet ik er zelf ook maar eens gaan staan...
Ik ga een poging doen!

Homeopathie

De ene wil er niets van weten en vindt het heel zweverig.

De ander is ermee bekend en is fan.

Bach Bloesem.

Of eigenlijk gewoon homeopathie.
Ook wel bloemetjeswater genoemd.

Ik kende het tot voor kort niet. Maar op het schoolplein hoorde ik positieve verhalen.

Ik ben me er in gaan verdiepen en ben in gesprek gegaan met iemand die hier al 25 jaar mee werkt.

Niet voor mezelf maar voor onze oudste zoon.

Niet omdat hij ziek was of een rotkind.

Maar omdat hij niet lekker in zijn vel zat. En dit had zijn uitwerking thuis en op school.

Thuis had ik met hem een constante strijd. Op school had hij heel veel moeite met opletten.

En dat is niet handig als je 6 bent en net in groep 3 zit.

In principe ben ik geen voorstander van medicijnen. Of van je kind in een hokje plaatsen!
Dit nam ik zeer zeker mee in mijn overwegingen.

Ik had dan al veel geprobeerd met voeding. Omdat ik van mening ben dat dit ook veel met je doet. Dit hielp wel iets, maar niet opvallend veel.
Wat voor mij de keus vergemakkelijkte was waarschijnlijk wel dat ik van huis uit bekend was met homeopathische medicijnen en dat ik hier eigenlijk altijd heel tevreden over ben.
Omdat het voor mij werkt, en bovenal omdat het natuurlijk is en niet chemisch. 

Ik ben het, na het gesprek wat ik had, gaan proberen.

En waar iedereen me waarschuwde dat de klachten eerst zullen verergeren, merkte ik meteen een paar hele positieve veranderingen.

Zo zocht hij ineens contact met ons. De eerste dagen had ik ineens een dreumes van 6 jaar aan mijn been hangen! Nog nooit had hij zich aan mij vast geklampt!

Hij zag er ontspannen uit en ging gewoon slapen wanneer we hem op bed brachten.

Waar hij eerst al ging huilen als ik nog maar naar hem wees, nu was hij rustig.

Ik wist niet wat me overkwam!

Zelf zat ik ook niet stil. Ik schreef mijn hele bevalling op papier.

6 kantjes bomvol. Het was ook allemaal niet niks, maar dat later.

En zo bijzonder, hoe dit iets met mij deed. Hoe dit iets met ons deed!

Ik begon mijn oudste zoon ineens met hele andere ogen te zien.

Ik voelde ineens zo veel meer liefde voor hem...

Om de positieve veranderingen nog meer door te voeren hier, ook voor mijzelf, ben ik toen zelf ook met Bach Bloesem begonnen.

Zo vreemd, om ineens te denken: die meneer met die hond, die mij elke ochtend vriendelijk groet, doet dit omdat hij mij echt een vriendelijke vrouw vind!

In plaats van de toch wat negatieve gedachte: die meneer is gewoon beleefd naar mij...

Of om ineens weer zingend door het leven te gaan. Ik geniet nu zoveel meer van de kleine details nu het stemmetje in mijn hoofd groeit en zegt: ik ben ik en ik mag er zijn! 

Mijn hele leven heb ik al een muur om mij heen, gevoelig als ik ben.

Die brokkelt nu in alle hevigheid af! Wat ergens ook nog best eng is, als je al 33 jaar dezelfde negatieve gedachten in je hoofd hebt.

Jehova

Natuurlijk zijn er verschillende geloven.

Maar Jehova getuige, dat vind ik toch wel iets heel aparts hoor...

Vooral dat ze telkens aan mijn deur komen.

En eerlijk gezegd, vind ik dat ook nog behoorlijk irritant!

Ik hou er gewoon niet van, dat ze hun geloof mij willen aanpraten.

Dat doe ik ook niet met mijn christelijke levensovertuiging.
Want als ik ze vertel dat ik al naar de kerk ga en de bijbel lees, dan is dat de verkeerde...
Dat zeggen ze letterlijk! Dat vind ik best ver gaan...
Tenslotte zeg ik dat ook niet tegen deze mensen die ongevraagd aan mijn deur staan.

Misschien zou het nog niet eens zo irritant zijn als ze gewoon weer doorliepen na mijn nee.

Maar nee, ook al breken de kinderen achter mij, ons hele huis af, de Jehova getuige gaat rustig door met zijn verhaal. Met de nadruk op rustig.
Ohja, hij laat wel even weten dat hij hoort dat ik druk ben. Om vervolgens verder te gaan met zijn verhaal... (ziet u mijn opgetrokken wenkbrauw voor u?!) 

Eigenlijk zou ik hier mijn goede voornemen goed in praktijk kunnen brengen.
Assertiever worden.

Maar ja, die mensen doen ook maar datgene wat ze moeten doen...

Dus ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om te doen wat ik zo graag zou willen doen.

Bijvoorbeeld deze mensen afsnauwen. Of de deur tegen hun neus dicht gooien. Of gewoon heel duidelijk zeggen dat ik geen behoefte heb aan hun geloof, omdat ik me fijn voel bij mijn eigen geloof. (Jaja, ik weet echt dat deze laatste optie de beste en meest respectvolle is! Maar wanneer achter mij mijn kasten worden leeg getrokken, word ik heus wel een beetje kriegel...)

Dus, nu zit ik hier weer met zo'n boekje voor me...

Of ik wel even mijn eigen bijbel ernaast wil leggen, als ik hun boekje ga lezen...

Gelukkig is mijn jongste zoon gek op folders! 

Zo ook deze: alsjeblieft jongen, scheur maar lekker.

Ben ik toch iets van mijn frustratie kwijt!

WC

Jongens en wc...
Volgens mij is het een slechte combinatie.
Zelfs voor volwassen jongetjes...
Aangezien ik hier als enige vrouw/meisje woon in dit huis, valt dat wel op natuurlijk!
Zelfs mijn gastkinderen zijn, op 1 na, allemaal jongens!
En dat ene meisje tussen mijn gastkinderen is een baby, dus daarvan weet ik vrij zeker dat ze mijn wc niet heeft bevuild.

Dus mijn regel is: Zitten!!
Helaas, mannen en jongens zijn ook nog eens ontzettend eigenwijs!
'nee hoor, ik doe dat nooit, plassen naast de wc!'
Toch gek, dat mijn vloer nat is, net nadat ik alles net weer eens schoon had...
En Joost mag weten hoe ze het voor elkaar krijgen!

Dus 1 of 2 keer per jaar pak ik het groots aan. (Naast het feit dat ik natuurlijk de vloer van mijn wc wel meerdere malen per week met een dweil schoonmaak!)
Dan gaat de vloer in de bleek.
Want een beetje vrouw begrijpt hoe mijn vloer, en dan met name de voegen, eruit zien...
Heel goor!
Dus als me dat ineens mateloos irriteert, dan moet het grondig aangepakt worden!
En de regels worden dan weer flink aangescherpt.
Om het ongeveer twee weken goed te laten gaan, daarna begint het van voren af aan weer opnieuw...

Ps: vergeet hierbij nooit je meest oude poetsdoek te gebruiken!!

Pps: en doe dit ook nooit met je mooiste kleren aan!!!