Het was ook voor mij een rustpuntje op de dag.
De middagslaapjes van de kinderen.
Maar helaas, het is voorbij...
Roan is er klaar mee.
Hij gaat best braaf naar boven hoor, als ik dat van hem verlang.
Maar zodra ik de deur achter me dicht doe, dan stapt hij net zo snel weer uit zijn bed als dat ik hem erin heb gelegd, om te gaan spelen.
En als hij dan eindelijk in slaap viel, meer per ongeluk dan dat hij moe was, dan begon het hele drama in de avond weer...
Want hij is niet moe...
Als hij dan voor 22 uur in slaap viel was het mazzel...
En dan hadden wij al heel wat ritjes de trap op en af gehad.
Overigens best goed voor de conditie, maar dat terzijde.
Dus nu heb ik besloten dat de middagslaapjes tot de verleden tijd behoren.
Ik besef ook best dat ik me gelukkig mag prijzen met bijna 7 jaar van middagslaapjes.
Ik hoor vaak genoeg om me heen dat kinderen er ver voor hun derde jaar klaar mee zijn.
En dat terwijl ik Thomas het middagslaapje moest afleren voor hij naar school ging, en Roan er Feilloos achteraan kwam, aangezien Thomas 3 en half jaar was toen Roan werd geboren.
Voor nu zal ik even een paar maanden geduld moeten hebben, dan gaat Roan naar school, en kan ik weer genieten van een momentje rust. ;-)
Misschien genieten van de 10 minuten slaap op de bank, als Roan bijna letterlijk omvalt van vermoeidheid. Ook wel schattig om te zien!
Aan de andere kant voelt het ook wel fijn, om een fase als deze af te sluiten.
Het geeft mij het gevoel dat ik moeder ben van "grote" jongens!
Dat is ook best stoer toch?!
Hier is de jongste al klaar met slaapjes overdag! 10 maanden!! Hopelijk een fase
BeantwoordenVerwijderen