Waarzegger

Eigenlijk zou ik best waarzegger kunnen worden.
Want om eerlijk te zijn, ben ik dat al!

Ja, echt, heus waar!
Ik weet precies wanneer mijn kinderen niet eerlijk zijn! En toch iets stuk hebben gemaakt terwijl ze nee zeggen.
Ik weet ook precies dat als ik niet snel ingrijp, er gewonden gaan vallen.

Ik zeg altijd gekscheren tegen mijn oudste zoon dat mama alles weet.
Wanneer hij me weer geërgerd vraagt hoe ik toch kan weten dat hij die dag op school op de gang had moeten staan.
Moeders weten alles kind, onthoud dat goed!

Wanneer we in de speeltuin zijn gaat het ongeveer zo: "Nee, niet daar op gaan staan, dan ga je vallen! Ga er nu af, voordat je valt! Kijk uit! Ohnee! Ohneeee!" BOEM!
"Ik zei het toch kind?" (En dan ben ik zo een van de theatrale zucht er achteraan...) 

Maar ook bij het aankleden bijvoorbeeld. 
Waar ons oudste mannetje altijd heel braaf bleef staan en goed mee hielp,
is de jongste het tegenovergestelde.  Een arm in de mouw van een trui doen? Daar heb je toch een moeder voor!
En hij rent het liefst hard weg. Maar nog voordat hij dat bedacht heeft heb ik hem al bij zijn arm.
En ik zie hem denken: Hoe doet ze dat?!

Soms is mijn voorspellende gave zelfs zo erg dat ik al weet wie er belt.
Nog voordat ik de telefoon in handen heb weet ik het al. 
Helaas werkt het niet altijd even goed als ik zou willen.
Wat zou het leven dan makkelijk zijn!