Afgelopen zomer was ik er ineens weer eens vreselijk klaar mee...
En het warme weer leek me het perfecte moment om weer eens iets te proberen.
Dus dat deed ik.
De luier moest weer uit. Het potje werd buiten gezet en het trainen kon beginnen!
Na 5 minuten was het al raak. Roan was aan het plassen.
Daar gaan we weer, dacht ik nog.
Maar er gebeurde iets anders!
In plaats van dat Roan gewoon door speelde, begon hij nu te schreeuwen dat hij het vies vond!
Weer 5 minuten later zat hij keurig op zijn potje.
En dat bleef zo deze middag!
De dagen erna deed ik hem wel zijn gewone kleding aan, maar geen luier.
En warempel, het ging goed!!
De volgende stap was om zonder luier naar de winkel te gaan.
En zelfs dat ging zonder problemen!
Waar zijn grote broer nu nog in ongeveer elke winkel naar de wc moet met zijn 7 jaar, Roan vraagt er niet om!
Wat een heerlijkheid!
En zo fijn, aangezien ik ergens nog bang was dat hij nooit zindelijk zou worden... ;)
De nachten... Tja...
De nachtelijke uitjes naar de wc vindt Roan fantastisch!
Ik daarentegen iets minder...
Want in plaats dat hij braaf naar de wc gaat en daarna snel weer in bed kruipt, gaat hij op onderzoek uit... Eens kijken of zijn grote broer wakker is, of anders misschien wakker wil worden. Eens bekijken of er beneden nog iets te beleven valt, terwijl iedereen slaapt en het overal donker is. En als niemand dan mee wil doen aan deze nachtelijke avonturen, dan gaat hij gewoon lekker met duplo spelen op zijn eigen kamertje. En als Roan dan weer naar de wc is geweest, dan slaat hij de deur dicht. En zit ik rechtop in bed!
Dus dat heb ik eerst weer afgeschaft...
pedagogisch onverantwoord? Misschien... Maar mijn nachtrust is me heilig!
En anders die van Roan wel, want zo vrolijk is hij niet, na al deze avonturen...
Dus over een half jaar proberen we het wel eens weer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten