woensdag 30 december 2015

2015

Alweer een jaar voorbij...
Hoe cliché ook, maar wat gaat het snel!
Tijd om het jaar eens kort samen te vatten.

Mijn eerste doel voor dit jaar was, meer lezers op mijn blog.
Nou, dat is in ieder geval gelukt!

Mijn tweede doel was om meer te bloggen. Dat is deels gelukt.
Dat ik nu voor www.mamatothemax.nl schrijf is natuurlijk wel een hele goede stap in de richting!





Maar deze blog moet het dit jaar helaas een beetje zonder mij doen...
Dat heeft meerdere redenen natuurlijk.
Eigenlijk is het met 7 gastkindjes niet heel handig om te gaan bloggen.
De dagen dat ik vrij ben heb ik een peuter-puber in huis. Die vre-se-lijk toe is aan school!
Ik tel bijna de dagen af... Nog 2 maanden tot hij mag komen kennis maken!

Mijn derde doel voor dit jaar was om weer beter bezig te gaan met gezonder leven.
Helaas, dit doel is faliekant mislukt!
De pogingen die ik deed waren echt niet noemenswaardig... Ik miste de wil om beter mijn best te doen... 

Verder kan ik wel zeggen dat dit voor ons een goed jaar was!
Manlief kreeg een fantastische baan aangeboden. Dit betekent wel dat hij veel van huis is. Maar na 6 jaar onzekerheid, is dit iets wat we samen met liefde doen.
De momenten die hij thuis is, is pure quality-time!
Voor mezelf blijf ik ook vaak  herhalen hoe fijn mijn werk als gastouder is.
Ik heb momenteel allemaal lieve kinderen over de vloer, die zo ontzettend eigen voelen!
En ouders die zo veel vertrouwen in mij hebben, dat voelt zo fijn!

Onze eigen kinderen vergeet ik natuurlijk niet! Thomas doet het zo goed! Hij mag nu bijna afzwemmen! Weer een stukje loslaten voor ons daarna! Roan is, zoals ik al schreef vreselijk toe aan school, maar ondanks zijn draken-streken, kan hij ook heel lief zijn! Ik zal hem zeker gaan missen straks. Maar de onrustige nachten hoop ik dan echt wel vanaf te zijn!

Voor 2016 heb ik natuurlijk ook weer een paar mooie doelen bedacht. Net als ieder andere Nederlander denk ik zo. Of beter zelfs: ieder andere aardbewoner. 

Als eerste wil ik de stijgende lijn waar we in zitten vast kunnen houden!
Op alle fronten gaan we vooruit, wie wil dat nou niet!

Ten tweede wil ik het gezondere leven weer gaan oppakken, met alle eigen kinderen straks op school, moet ik toch ergens meer tijd vinden om te gaan sporten lijkt me zo. Ik wil weer wat tijd in de keuken door gaan brengen. Want ik vind dat toch wel erg leuk!

Ten derde wil ik deze blog weer wat vaker gaan volschrijven. Dat moet toch lukken, lijkt me!

Voor nu wil ik al mijn lezers een fantastisch nieuw jaar wensen, een jaar waarin zorgen niet centraal staan, een jaar waarin al je wensen uit mogen komen!

Tot volgend jaar!
Liefs, Roelfien

maandag 14 december 2015

Zindelijkheidstraining deel 2

Afgelopen zomer was ik er ineens weer eens vreselijk klaar mee...
En het warme weer leek me het perfecte moment om weer eens iets te proberen.
Dus dat deed ik.
De luier moest weer uit. Het potje werd buiten gezet en het trainen kon beginnen!

Na 5 minuten was het al raak. Roan was aan het plassen.
Daar gaan we weer, dacht ik nog.
Maar er gebeurde iets anders!
In plaats van dat Roan gewoon door speelde, begon hij nu te schreeuwen dat hij het vies vond!

Weer 5 minuten later zat hij keurig op zijn potje.
En dat bleef zo deze middag!

De dagen erna deed ik hem wel zijn gewone kleding aan, maar geen luier.
En warempel, het ging goed!!

De volgende stap was om zonder luier naar de winkel te gaan.
En zelfs dat ging zonder problemen!
Waar zijn grote broer nu nog in ongeveer elke winkel naar de wc moet met zijn 7 jaar, Roan vraagt er niet om!
Wat een heerlijkheid!
En zo fijn, aangezien ik ergens nog bang was dat hij nooit zindelijk zou worden... ;)

De nachten... Tja...
De nachtelijke uitjes naar de wc vindt Roan fantastisch!
Ik daarentegen iets minder...
Want in plaats dat hij braaf naar de wc gaat en daarna snel weer in bed kruipt, gaat hij op onderzoek uit... Eens kijken of zijn grote broer wakker is, of anders misschien wakker wil worden. Eens bekijken of er beneden nog iets te beleven valt, terwijl iedereen slaapt en het overal donker is. En als niemand dan mee wil doen aan deze nachtelijke avonturen, dan gaat hij gewoon lekker met duplo spelen op zijn eigen kamertje. En als Roan dan weer naar de wc is geweest, dan slaat hij de deur dicht. En zit ik rechtop in bed!
Dus dat heb ik eerst weer afgeschaft... 
pedagogisch onverantwoord? Misschien... Maar mijn nachtrust is me heilig!
En anders die van Roan wel, want zo vrolijk is hij niet, na al deze avonturen...
Dus over een half jaar proberen we het wel eens weer...